Tom I - Rozdział 29

Wróciłam wcześniej do domu przysięgając moim osobistym strażnikom, że nigdzie się nie ruszę i pójdę grzecznie spać. Oczywiście nie powstrzymało ich to od tego, aby wysłać kogoś by w razie czego siedział w salonie. Ale tak jak obiecałam tak zrobiłam i spałam jak dziecko.

*

Rano okazało się, że na śniadanie zawitałam pierwsza. Był to dla mnie szok, bo to ja byłam zawsze tą, co wstawała najpóźniej. Był weekend, więc przyniosłam sobie z kuchni owoce, płatki i jogurt. Zrobiłam też sobie dużą kawę.

Zdążyłam już wypić całą kawę i zjeść płatki, gdy obierając mandarynkę ujrzałam w pomieszczeniu demona i anioła. Oboje byli zaspani.

- Wy macie jakieś synchro czy spaliście razem? - zapytałam rozbawiona patrząc jak bez życia opadają na krzesła.

- O kilka tonów ciszę, proszę - skrzywił się Rufin.

Mój wzrok przeskakiwał po obu mężczyznach, aż w końcu wybuchłam głośnym śmiechem.

- Macie kaca - stwierdziłam odkrywczo odrywając kawałek owocu. Obdarzyli mnie morderczymi spojrzeniami.

Musieli naprawdę sporo wypić skoro teraz byli w takim stanie. Zaczęłam się zastanawiać jakim cudem ich nie usłyszałam, gdy wrócili do domu. Ale byłam z siebie dumna, bo chyba pierwszy raz w życiu to nie ja byłam na kacu po imprezie.

- Jeśli was to pocieszy to wyglądacie tak samo jak się czujecie - zachichotałam podrzucając kawałek mandarynki celując do buzi. Zaprzestałam tej głupiej czynności, gdy dostałam owocem w nos. Brak odzewu tylko utwierdził mnie w przekonaniu, że czują się fatalnie.

- I wy, w takim stanie, mielibyście mnie powstrzymać przed wyjściem z domu? - wstałam zbierając naczynia.  Wkładając je do zlewu zawładnęła mną litość. Wyjęłam z lodówki dwie butelki wody i wróciwszy do jadalni postawiłam je przed truposzami.

- Znajcie łaskę pani - odparłam z głupim uśmiechem. - W sumie wiecie co? Mam genialny pomysł.

Oboje spojrzeli na mnie i jestem pewna, że nie byli przekonani co do genialności mojego pomysłu.

- Jestem w posiadaniu magicznego leku na kaca.

- Jakoś nie chce mi się wierzyć w twoją bezinteresowność - westchnął ciężko anioł.

Koniec końców po chwili trzymałam w dłoni dwie fiolki z niebieskim płynem. Podejrzliwie mi się przypatrywali, ale w końcu wzięli ode mnie mikstury i patrząc na siebie wypili jednym łykiem.

- Skąd wiecie, że to nie środek nasenny? - rozbawiona usiadłam na stole.

Anioł z demonem spojrzeli na siebie przerażeni. Parsknęłam śmiechem.

- Żartowałam! Ale dziwi mnie to jak łatwo was zwieść.

- To dzieło Belladony? - Rufin przeciągnął się wyglądając już trochę lepiej.

- Oczywiście - spojrzałam na nich, bo przecież sama bym tego nie zrobiła. - A gdzie "dziękuję ci, Kate, jesteś najwspanialszą istotą pod słońcem"?

Przewracając oczami i wzdychając ciężko wyrecytowali moje słowa. Nadstawiłam policzek i popukałam w niego znacząco palcem. Dostałam dwa buziaki w policzek i zeskoczyłam ze stołu.

- Wisicie mi przysługę - wyszczerzyłam zęby w uśmiechu kierując się do swojej sypialni.

- Wiedziałem, że nie zrobi nic bezinteresownie - mruknął anioł, gdy byłam już w drzwiach.

- Słyszałam!

- I bardzo dobrze!

*

Sprzątając w pokoju, z pudełka, w którym znajdowała się sukienka, wyleciał mój telefon, którego nie dostrzegłam pomiędzy warstwami papieru. Pozwoliło mi to na wcielenie mojego projektu w życie. Zadzwoniłam do Victorii oferując jej pracę, a ona z chęcią się tego podjęła. Na maila wysłałam jej wymiary działki i plany, które dał mi właściciel. Poprosiłam też Rose, aby uruchomiła swoje kontakty i poszukała mi masażystów i wszystkich tych ludzi, którzy przeprowadzaliby zabiegi. Belladona za to dostała esemesa z treścią, że zabiję ją jak tylko ją zobaczę. Jako post scriptum dodałam, że później odnajdę ją w piekle, aby pomogła mi przy nowym projekcie.

W końcu, gdy stwierdziłam że już mi się nie chce, a za oknem zdążyło się ściemnić, zeszłam na dół. Już na schodach słyszałam odgłosy jakiegoś filmu akcji. W salonie światła były zgaszone.

- Szybcy i wściekli? - zapytałam opierając się o oparcie kanapy, na której leżał Rufin.

- Mhm - usłyszałam w odpowiedzi od Rafaela. Nie mam pojęcia jak on układał te skrzydła na kanapie, że było mu wygodnie. Pewnie się nigdy nie dowiem.

- Będziesz tak nade mną wisiała? - zapytał Rufin. Zdałam sobie sprawę, że zagapiłam się na film. No cóż, aktorzy i samochody byli niczego sobie.

- A co, przeszkadzam ci? - nie oderwałam nawet wzroku od ekranu oglądając akcję, w której kradną samochody z pociągu.

Demon zareagował błyskawicznie. Złapał mnie w okamgnieniu i piszczącą ułożył przed sobą na sofie.

- Tak lepiej - stwierdził z zadowoleniem.

- Dzięki, że zapytałeś mnie o pozwolenie - burknęłam wyszarpując poduszkę spod głowy Rufina i kładąc pod swoją. Rafael spojrzał na nas dziwnie.

Dzisiaj chyba miałam jakiegoś bakcyla na rzucanie jedzeniem. Popcorn, który był w dużej misce na stole, szybko posłużył mi za amunicję, a celem okazał się anioł. Oczywiście w większości nie trafiałam, albo prażona kukurydza spadała w połowie drogi. Uspokoiłam się dopiero, gdy cała garść popcornu wylądowała na mojej twarzy, a kilka dostało się za koszulkę.

*

Było mi przyjemnie i ciepło. I przyjemnie ciepło też. Ogólnie było mi wygodnie. Z tego letargu zaczęły mnie wybudzać dochodzące z oddali słowa. Nagle zapalone światło sprawiło, że naciągnęłam koc na głowę.

- Jest ledwo po dwudziestej pierwszej, a wy śpicie? - głos mojej przyjaciółki był głośny i niechciany.

- Cukiereczku, ostrzegałam, że jak cię zobaczę to skończysz martwa, a potem odnajdę w piekle i zaprzęgnę cię do pracy, więc lepiej idź sobie zanim dosięgnie cię mój wzrok - wymruczałam sennie gwałtownie obudzona z drzemki.

Moj poduszka zatrzęsła się, a ja usłyszałam zniekształcony śmiech Rufina. Dotarło do mnie, ze musiałam usnąć podczas filmu. Odrzuciłam koc z twarzy i usiadłam po turecku na sofie. Zdawałam sobie sprawę, że byłam cała roztrzepana i zaspana, ale mało mnie to w tym momencie obchodziło. Wlepiłam wzrok w przyjaciółkę.

- Wiesz co, masz szczęście, że te małe coś tam w tobie jest, bo już dawno oberwałabyś poduszką - ziewnęłam przeciągając się.

Rafael wstał z drugiej kanapy prostując skrzydła. Więc wszyscy usnęliśmy. Ethan zdążył już usiąść na fotelu, a Belladona wpakowała się mu na kolana. Teraz ta dwójka była praktycznie nierozłączna.

- Rose do mnie dzwoniła. Podobno zleciłaś Victorii niezłą robotę - moja przyjaciółka jak zwykle była świetnie poinformowana.

- Co ma ci zaprojektować? - usłyszałam za sobą głos Rufina. Nadal leżał rozciągnięty na kanapie i częściowo okryty kocem.

- Pewnie coś na tę działkę, którą kupiła koło szpitala - rzuciłam przyjaciółce pełne urazy spojrzenie. Zdobywała informacje w zastraszająco szybkim tempie, ale to nie znaczy, że musi się nimi z wszystkimi dzielić. - Swoją drogą, szybko to obmyśliłaś.

- Miałam czas, bo ktoś mi dał areszt domowy - powiedziałam głośno i wyraźnie wymownie patrząc na Rafaela i Rufina. - A ciebie, cukiereczku, powinnam zabić za tę sukienkę.

Belladona machnęła na mnie ręką nic nie robiąc sobie z moich słów.

- To może zagramy w butelkę - zaproponował Ethan uśmiechając się złowieszczo. Spojrzałam na niego przerażona.

- O nie! To jest głupia gra! - reszta nie wiedziała o co chodzi, bo nie spędzali swojej młodości wśród śmiertelników. Oczywiście mogłam się spodziewać, że mój protest tylko podsyci ciekawość demona i anioła, więc Ethan wyjaśnił im o co chodzi. Sprawy potoczyły się jeszcze gorzej, gdy Belladona zaoferowała, że może rzucić na butelkę czar prawdomówności.

- Et tu brute contra me? - spojrzałam na nią z miną zbitego psa, ale ona tylko uśmiechnęła się łobuzersko.

Zaczęło się niewinnie.

- Pytanie - mruknęłam, gdy zostałam wylosowana przez Rufina.

- Co budujesz? - to przecież było tak oczywiste, że o to zapyta.

- SPA wraz z hotelem i restauracją - westchnęłam zła, że zdradzam im swoje plany. Nie chciałam mówić o czymś co aktualnie było pod wielkim znakiem zapytania.

Dowiedziałam się jaką ma na sobie bieliznę Rafael, Belladona zatańczyła kankana, musiałam skakać po pokoju udając kurczaka, okazało się, że związek Ethana i mojej przyjaciółki jest najdłuższy ze wszystkich związków wojownika oraz to, że jeszcze do niedawna przez łóżko Rufina przewijały się dwie lub trzy kobiety tygodniowo.

Rafael wylosował demona, który, o dziwo, wybrał pytanie. Jestem pewna, że anioł miał zanadrzu jakieś specjalne zadanie tylko dla Rufina, ale nie miałam pojęcia o co chodzi.

- Jaką kobietę ostatnio całowałeś? - zapytał załamany skrzydlaty, że nie mógł wykorzystać zadania specjalnego.

O cholera. Chociaż na pewno od tamtego czasu całował się z jakąś inną, pewnie nawet wczoraj na imprezie. Spojrzenie demona było utkwione we mnie. Przygryzłam policzek od wewnątrz, aby nie dać po sobie poznać żadnych emocji.

- Kate - odpowiedział swobodnie, przenosząc spojrzenie na anioła, który wydawał się być zbity z tropu, a przez jego twarz przemknął cień.

Błagam, kręć tą zasraną butelką i zapomnijmy o sprawie. Rufin wylosował anioła, który wybrał pytanie.

- A ty? - demon rozsiadł się wygodnie, a ja czułam jak robi mi się gorąco. Rzuciłam ukradkowe spojrzenie Belladonie, ale na jej ustach błąkał się głupi uśmieszek. Co za wredna małpa!

- Kate - Rafael uśmiechnął się paskudnie do Rufina, a potem wraz z Ethanem wlepili we mnie wzrok.

Patrzyłam na zasłony, księżyc, sufit starannie omijając wzrokiem tych dwóch mężczyzn. Przecież to nie musi chodzić o mnie, prawda? Przecież dużo dziewczyn może nazywać się Kate. Męczyła mnie ta sytuacja, a kiedy spojrzałam na Belladonę to ona prawie dusiła się ze śmiechu.

- No co? - zapytałam w końcu, gdy nie byłam w stanie już dłużej znosić tej ciszy. - No kręć - ponagliłam demona. Nie mam pojęcia co jemu i Rafaelowi chodziło po głowie, ale tym razem nie chciałam wiedzieć. Stwierdziłam, że tak będzie bezpieczniej dla mnie.

Gra toczyła się dalej, aż zostałam wylosowana przez Ethana. Znałam go i wiedziałam, że jego zadania zazwyczaj kwalifikują się do tych głupich.

- Pytanie.

- Z którym całowałaś się najpierw? - Ethan wskazał głową na mężczyzn, a ja zachłysnęłam się powietrzem. Belladona wybuchła śmiechem, a Rafael z Rufinem czekali na moją odpowiedź. No niech mnie. Teraz będą się prześcigać kto pierwszy? Ja chcę do domu!

- O nie! To jest głupia gra! - zawołałam, gdy w końcu odnalazłam język w gębie.

- Przykro mi, nie masz wyjścia - Ethan szczerzył zęby w uśmiechu, a ciskałam oczami błyskawice.

- Daję fanta - burknęłam uchylając się od odpowiedzi i ściągając bluzę przez głowę. - Powinniśmy skończyć tę głupią zabawę.

- Pękasz, Kate - Ethan doskonale wiedział jak mnie podjudzić. Zawsze tak robił, gdy mieszkaliśmy razem i urządzaliśmy jakieś imprezy.

- Dobrze wiesz, że nie - syknęłam wściekła, że zna mnie tak dobrze. Zakręciłam i wypadło na Rufina. Obserwował mnie chwilę wahając się.

- Pytanie - nie był jednak tego do końca pewny. Uśmiechnęłam się wrednie.

- Ile masz lat? - demon skrzywił się jakbym go kopnęła w brzuch. Ha, dobrze ci tak!

- Siedemset z nawiązką - odpowiedział ciężko. Zapewne swój wiek traktował jako tajemnicę świata i chyba nawet nie pomyślał, że takie pytanie może wpaść do mojej głowy.

No cóż. Był bardzo stary jak dla mnie. Był zaledwie młodszy od Cynthiany o może sto pięćdziesiąt lat. Moje dwadzieścia trzy lata wydają się boleśnie krótkie.

Butelka przez jakiś czas mnie omijała. Byłam bezpieczna choć przez chwilę. Belladona zakręciła butelką. Wybrałam zadanie, bo nie wiadomo co tej diablicy może chodzić po głowie.

- Pocałujesz tego kogo wskaże butelka. Oprócz Ethana oczywiście - wzniosłam oczy do nieba nie wiedząc o co się modlić. Gdy tylko ponownie zakręciła uważnie śledziłam ruch butelki. Wstrzymałam oddech, a potem miałam ochotę skakać z radości, gdy wypadło na Belladonę.

- No chodź, cukiereczku, muszę ci dać buziaka - moja przyjaciółka roześmiała się. Podreptałam do niej na kolanach i cmoknęłam ją mocno w usta. Nie czułam się dziwnie, bo to nie było nic wielkiego.

- Zdecydowanie powinniśmy częściej grać w butelkę - stwierdził Ethan, ale dostał po głowie od Belli.

- No, kotku, pytanie czy zadanie? - demon uśmiechał się wesoło jakby doskonale wiedział, że jestem pomiędzy młotem a kowadłem.

- Pytanie - jęknęłam przegrana.

- Który z nas lepiej całuje?

- Na boga! Co wyście się tak tego uczepili?! - zawołałam zezłoszczona zdejmując koszulkę i tym sposobem zostając w samym staniku. Nie miałam zamiaru poruszać tego tematu. A poza tym, nie umiałabym zdecydować, dlatego lepiej powstrzymać się od odpowiedzi.

Belladonę zmusiłam by zrobiła mi zapas eliksirów na kaca, Ethan stracił koszulkę zapytany przez czarnowłosą ile miał kobiet w łóżku. Kolejną koszulkę stracił anioł odmawiając odpowiedzi na pytanie dotyczące anielskiego pyłu. Spekulowano czy to jest afrodyzjak, narkotyk, czy może czyste złoto. W końcu i Rufin pozbył się koszulki, gdy Rafael zapytał go kiedy się ze mną całował. O mój boże. Nie wytrzymam ani chwili dłużej.

Myślałam, że uduszę Bellę, gdy zapytała z iloma facetami spałam. Nie chciałam omawiać takich rzeczy przy innych osobach, a co dopiero przy mężczyznach! Niech cię szlag, Belladono! Tym właśnie sposobem siedziałam w samej bieliźnie i wiedziałam, że sprawy teraz potoczą się koszmarnie. Nie miałam już fantów, a nie chciałam świecić tyłkiem czy biustem.

Butelka zakręcona przez Belladonę wskazała Rafaela, który wybrał zadanie.

- Puścisz Kate do mnie na noc - spojrzałam zaskoczona na przyjaciółkę, a ona uśmiechnęła się promiennie. Cwana bestia.

- Nie - odpowiedziała chórem cała trójka. Bella mruknęła coś wściekła, ale się nie poddała.

- W takim razie Kate spędzi noc u tego, kogo wskaże butelka.

- Nie! - teraz to ja zaprotestowałam.

- Dobra - Rafael zgodził się.

Wszyscy śledziliśmy bieg butelki, a ja błagałam niebiosa by wypadło na Belladonę. Oczywiście, że moje modlitwy nie zostały wysłuchane.

- No to ustalone - Rufin uśmiechnął zadowolony. Jęknęłam zrozpaczona.

Decyzja ta nie bardzo przypadła do gustu aniołowi, więc gdy wypadło na mnie miałam ochotę roześmiać się histerycznie.

Wiedziałam, że jeśli wybiorę pytanie to zada mi takie, które będzie dotyczyć tamtych pocałunków. Zadanie też może być beznadziejne, ale cały czas wydawało mi się lepszą opcją.

- Zadanie? - zapytałam słabym głosem, a złośliwy wyraz twarzy anioła wcale nie wróżył dobrze.

- Dasz mi buziaka, ale odbiorę go sobie później - załamana schowałam twarz w dłoniach.

Może i to było wspaniałe zadanie. Ale zarówno na Rafaela jak i Rufina reagowałam zbyt intensywnie i to wcale mi się nie podobało. Na moje szczęście, gdy Bella musiała pozbyć się koszulki zakończyliśmy grę.

- Alleluja! - zawołałam zabierając swoje ciuchy i pędząc do sypialni. - Nienawidzę cię, Ethan! Gdyby nie to, że jesteś facetem mojej przyjaciółki to bym cię wykastrowała! - krzyczałam, gdy wchodziłam po schodach.

*

Może i było już późno, ale ochota na coś słodkiego była zbyt silna. Zresztą dopiero niedawno pojechali Ethan i Belladona. W piżamce zeszłam po cichu na dół. Czekolada nie była tym na co miałam ochotę, tak samo jak chipsy czy rodzynki. Doznając olśnienia otworzyłam zamrażarkę. Znalazłam tam malinowe lody domowej roboty.

Zadowolona ze swojego odkrycia przez chwilę mocowałam się z zamarzniętą foremką, ale w końcu trzymałam w dłoni malinowego loda na patyku. Wbiegłam po schodach, a gwałtownie zatrzymałam się na ich szczycie dostrzegając Rufina i Rafaela, którzy rozmawiali o czymś spokojnie.

- Jest już po północy, a tobie chce się lodów? - Rafael spojrzał na mnie rozbawiony. Nie widziałam w tym nic śmiesznego. Ugryzłam kawałek, a anioł skrzywił się już na sam widok.

Należałam do tych osób, które nie miały szczególnie wrażliwych zębów i lody praktycznie zawsze gryzłam. Wzruszając ramionami ominęłam ich i ruszyłam do swojego pokoju.

- Nie pomyliłaś się przypadkiem? - zapytał Rufin, gdy dłoń miałam już na klamce. Wzdychając ciężko odwróciłam się i otworzyłam drzwi do sypialni demona, ale nie raczyłam ich zamykać. Usiadłam na środku łóżka delektując się swoim smakołykiem.

Rufin obrzucił mnie krótkim spojrzeniem i zniknął w łazience. Gdy wyszedł parsknęłam śmiechem.

- Calvin Klein, serio? - kręcąc głową spojrzałam wymownie na jego bokserki.

- Nawet nie wiesz jak długo dostawałem łapówki od Kleina - zgasił główne światło zostawiając tylko lampkę.

Teatralnie przewróciłam oczami, ale lód zaczął się roztapiać i musiałam uważać, aby nie spłynął mi na rękę, albo na pościel. Oblizałam usta, ale i tak miałam wrażenie, że cała się kleję.

- Kapie ci - demon ułożył się na boku z rozbawieniem patrząc na moje poczynania.

- Cholera - mruknęłam i w ostatniej chwili zlizałam kawałek, który by spadł na pościel.

- Zdecydowanie nie powinnaś tutaj tego jeść.

- Bo co? - zapytałam zaczepnie i dostrzegłam, że uważnie śledzi moje ruchy. A potem zdałam sobie sprawę z tego co robię.

Siedzę na łóżku prawie nagiego mężczyzny, będąc samą w krótkiej piżamie, i jem loda. Tak, to zdecydowanie może podziałać na wyobraźnię. Podziałało także i na moją.

- Pokaż czy taki dobry - mruknął i zabrał mi mój smakołyk. Zrobiłam oburzoną minę.

- To mój lód - mruknęłam patrząc jak pochłania malinową substancję.

- To sobie weź - odpowiedział z błyskiem w oku.

Patrzyłam jak zahipnotyzowana na jego usta, które ślizgają się po powierzchni malinowego musu. Niewielka kropelka spłynęła z kącika warg, krew się we mnie zagotowała, a ciało zadrżało w oczekiwaniu. Przecież w końcu miałam sobie wziąć tego loda, czyż nie?

Pochyliłam się w stronę demona podpierając się rękoma na łóżku. Z zaciekawieniem obserwował moje ruchy, a gdy byłam wystarczająco blisko przytrzymał kawałek zamarzniętego musu w ustach. Zrobiło mi się gorąco. Byłam napędzana podnieceniem.

Objęłam wargami mus malinowy trącając jego usta. Oczy mu pociemniały, gdy obserwował co robię. A mnie w głowie znowu pojawiła się myśl "chcę więcej". Przeciągnęłam loda do swoich ust i pogryzłam przełykając powoli, ale nie odsuwałam się od niego.

Rufin usta miał rozchylone. Przyciągały mój wzrok i nie byłam w stanie się powstrzymać, aby nie przejechać po nich językiem smakując słodkości musu malinowego. Demon podciągnął się do siadu odrzucając gdzieś na bok pusty patyczek. Przysunęłam się ciałem bliżej niego, a on posadził mnie sobie na kolanach. Smakując jego ust przerzuciłam drugą nogę siadając na nim okrakiem. Byłam oszalała z pożądania.

Oh, Kalipso, jak on całował! Moje dłonie śmiało sunęły po jego ciele badając każdy mięsień. Byłam go taka spragniona, że nie byłam w stanie się od niego oderwać. Złapałam go zębami za dolną wargę pociągając lekko. Zamruczał w odpowiedzi. Od tego dźwięku przeszły mnie ciarki. Przesunęłam się z pocałunkami na jego szyję. Delikatnie przygryzałam linię jego żuchwy, aby potem pocałować w to samo miejsce. Rufin zaciskając dłonie na moich pośladkach przycisnął mnie do swoich ud. Poczułam jego napierającą przez bokserki erekcję prosto na moje najwrażliwsze miejsce. Pragnęłam, żeby mnie zerżnął tu i teraz tak, abym nie mogła chodzić przez kolejny tydzień. Byłam niezaspokojona. Poruszyłam zachęcająco biodra raz, a potem drugi.

- Boże, Kate - wychrypiał zamykając oczy i odchylając lekko głowę. Był to najseksowniejszy dźwięk jaki w życiu słyszałam.

W jednym momencie patrzyłam na niego z góry, a za chwilę leżałam pod nim. Oczy błyszczały mu dziko, usta były zachęcająco rozchylone. Upajając się jego widokiem nie mogłam się nadziwić jak bardzo jest przystojny i pociągający.

Nachylając się nade mną pocałunkami zaczął wytyczać ścieżkę od mojego ucha do obojczyka. Zsunął ramiączko mojej bluzki, aby obsypać pocałunkami dekolt. Jego erekcja naciskała rozkosznie na moje krocze. Poruszyłam biodrami, a jego gardła wydobył się niski jęk. O mój boże. Nie mogąc się powstrzymać zaczęłam delikatnie się poruszać. Rufin wpił się w moje usta całując gwałtownie. Dłonie wślizgnęły się pod koszulkę i zadrżałam z rozkoszy, gdy musnął moje piersi.

Nagle znieruchomiał odrywając się ode mnie. Spojrzałam na niego zszokowana. Jak on mógł tak nagle przerwać?

- Rafael. Coś się stało - wyszeptał tylko.

- Ja pieprzę - jęknęłam cicho spanikowana podnosząc dłoń czoła. - Muszę stąd iść. Nie wytrzymam tu... -  z tobą, ale tego nie powiedziałam na głos.

Byłam zbyt podniecona, ale na tyle miałam świeży umysł, że zdałam sobie sprawę, że przed chwilą prawie pieprzyłam się z demonem, którego podobno nienawidzę. Miałam już się podnosić, gdy dostałam krótkiego całusa, od którego zakręciło mi się w głowie. Demon uśmiechnął się szelmowsko i zniknął w łazience.

Uciekłam do swojej sypialni.

______________________________
Dziękuję bardzo za wasze wsparcie pod poprzednim postem <3 Dobrze wiedzieć, że nie jest się samemu :)