Tom I - Rozdział 13

Siedziałam na mniejszej z sal treningowych patrząc na wędrujące po niebie słońce. Zapowiadało się, że moje opanowanie i względny spokój zaraz szlag trafi. Już drugi dzień z rzędu Rufin nie przychodził na zajęcia, które ustaliliśmy wspólnie.

Zdążyłam już zrobić rozgrzewkę, porozciągać się i wymyślić niemalże całą choreografię. Póki byłam w ruchu nie odczuwałam złości, ale odkładana cały czas na bok wezbrała na sile. Wyszłam z sali nie patrząc na to, że mam tylko krótki top sportowy i szorty.

Przetruchtałam całą drogę, aż znalazłam się w pałacowej części mieszkalnej. W tym momencie zdałam sobie sprawę, że nie wiem, gdzie swój apartament ma Rufin. Zawróciłam do portiera.

- Gdzie mieszka Rufin Desmon? - zapytałam niegrzecznie.

- Ale on...

- Nie obchodzi mnie co on, czy śpi, czy je, gdzie go znajdę? - ucięłam. Byłam tak wściekła, że nie zwracałam uwagi na swoje zachowanie. Portier widząc mój stan pośpiesznie podał mi numer apartamentu.

Otworzyłam drzwi apartamentu krzycząc już od progu.

- Lepiej, żebyś nie był nagi, bo wykastruje cię zanim zdążysz powiedzieć "przepraszam, Kate"!

W końcu dotarłam do pomieszczenia, które było salonem, znajdując tam Rufina. Ale nie był sam.

- Kotka (gra słów, w jednym z rozdziałów przedstawiła się jako Kitty - dop. aut.) - wymruczał wampir o oczach whisky.

- Czym jej się tak naraziłeś? - zapytał anioł, którego jakiś czas temu podziwiałam w bibliotece.

Byłam tak wściekła, że nie zwróciłam na nich większej uwagi. Wbiłam mordercze spojrzenie w Rufina.

- Próba - mruknął odkładając jakieś papiery na stół, a ja dopiero teraz dostrzegłam, że wala się ich całkiem sporo.

- Wyobraź sobie, że nie tylko ty masz coś do załatwienia. Już drugi dzień marnujesz mój czas nie przychodząc na treningi! - zacisnęłam dłonie w pięści, aby chociaż trochę dać upust emocjom.

- Uuu, stary, bardzo nie ładne zachowanie - zachichotał wampir. - Chyba faktycznie powinna ci uciąć co nieco.

- Katharino, przynieść ci jakąś broń? Może bicz? - zapytał anioł momentalnie przyciągając moją uwagę.

- Ty wiesz - powiedziałam, co wydało mi się nagle bardzo zabawne, że moje usta rozciągnęły się w uśmiechu. Anioł nic nie odpowiedział, ale jego wargi drgały w rozbawieniu.

- Jeśli za dziesięć minut nie będzie cię na treningu, złożę skargę do królowej, że uchybiasz się od swoich obowiązków. Nie interesuje mnie jak to zrobisz - warknęłam w stronę Rufina i wyszłam z jego apartamentu.

Siedziałam w szpagacie, kiedy cała trójka weszła na salę. I wcale nie żartuję. Rufin, wampir z oczami w kolorze whisky i anioł. Wszyscy byli czymś rozśmieszeni, a ja zmrużyłam groźnie oczy.

- Stwierdziliśmy, że się dołączymy - wyjaśnił wampir podchodząc do mnie i wyciągając dłoń, aby pomóc mi wstać. - Nie zdążyłem przedstawić się w klubie. Jestem Sebastian.

Spojrzałam ponad ramieniem wampira na demona.

- Ty paplo! To miał być supertajny sekret! - zawołałam przypominając sobie, że byłam wtedy ubrana jak rasowa dziwka.

- Zostawiasz po sobie wizytówkę w postaci zapachu - wyjaśnił niczym nie zrażony Rufin.

- Jaśmin i konwalie dokładniej - dodał anioł, a ja poczułam się obdarta z całej pewności siebie. - Wybacz, że się nie przedstawiłem. Jestem Rafael, powinnaś mnie pamiętać z zajęć. Prowadziłem kiedyś waszej grupie kurs.

Oh, jakbym mogła nie pamiętać tego pięknego anioła. Co nie oznaczało, że zapamiętałam jego imię, kiedy tyle ciała było do zapamiętania!

- Taaa... - powiedziałam bez entuzjazmu, bo zdecydowanie w obecności tego anioła miałam za dużo wpadek. No może nie tak wiele, ale wielkiej wagi, w każdym razie dla mnie.

- Ćwiczyłaś walki? - zainteresował się Rufin.

- Można tak powiedzieć - powiedziałam wymijająco, podchodząc od odtwarzacza.

- Oczywiście, dlatego Michel wydał jej zakaz używania broni - brawo Rafaelu, jeszcze im wygadaj, że zamiast ćwiczyć śliniłam się na twój widok.

- Co masz dokładnie na myśli? - do rozmowy włączył się Sebastian.

- Dość! - krzyknęłam, zanim moje wszystkie dziwne historie zostałyby usłyszane przez niepowołane osoby. - Mamy sambę.

Podczas treningu nie nauczyliśmy się ani sekundy choreografii. Trzech dużych chłopców stwierdziło, że dużo zabawniej jest mną kręcić na wszystkie strony pokazując jak to się na prawdę tańczy. Nie powiem, improwizując byli bardzo dobrzy. Muszę przyznać, że bardzo dobrze się z nimi bawiłam.

W międzyczasie dowiedziałam się, że wszyscy razem pracują. Rafael zajmował się ochroną, strażnikami i wszelakimi zabezpieczeniami. Sebastian był kimś w rodzaju śledczego. Dodatkowo kontaktował się ze śmiertelnikami. Między innymi z policją i rządem. Rufin za to opowiadał za wszystko, wszystkie decyzje przechodziły przez niego i odpowiadał tylko przed królem Romanem. I w środku tego zamieszania ja, dziwna nimfa.

Uroczo.

*

Postanowiłam, że zamieszkam w moim apartamencie, który dostałam po osiągnięciu pełnoletniości. Więc rano z Rufinem ćwiczyliśmy nasz układ, a po południu razem z Belladoną szukałyśmy najpotrzebniejszych mebli do mojego nowego mieszkania.

Poszczęściło mi się z mieszkaniem. Było parterowe, więc nie miałam żadnej sąsiadki na górze, i wychodziło na ogrody królowej. Wszystkie apartamenty były rozmieszczone wokół niego, abyśmy w każdej chwili mogły się zjednoczyć z naturą. Przydziału od natury nie miałam, ale ogrody były na prawdę piękne, a moimi ulubionymi były gorące źródła.

Wyszłyśmy właśnie na ulicę, gdy posłaniec wcisnął mi do ręki kopertę i zanim się obejrzałam już go nie było. Posłańcy poruszali się po mieście jak cienie. Byli niezwykle szybcy i raczej nie wracali, gdy nie dostarczyli wiadomości. Nie mam pojęcia do jakiej rasy należeli. Ale byli maluczcy, więc może to niziołki?

- Co to? - zapytała Belladona zaglądając mi przez ramię.

- List od królowej - mruknęłam zastanawiając się o co tym razem chodzi. Przebiegłam wzrokiem po tekście. - Chce żebym stawiła się u niej.

- Coś nabroiłaś? - nie wiem co ją tak bawiło.

- Oprócz tego, że nakrzyczałam na Rufina, znowu, to nic takiego. Zresztą to już norma.

- Może tym razem się poskarżył? - zaśmiała się, a ja wzruszyłam tylko ramionami. - Lepiej pójdę teraz, aby mieć to za sobą. Jeśli później cię nie odnajdę to znaczy, że musiałam pomyśleć w źródłach.

Rozstałyśmy się, a Belladona zaoferowała się, że dopilnuje, aby wszystkie moje meble dotarły na miejsce.

Stwierdziłam, że biała sukienka jest odpowiednia i nie traciłam czasu, aby wrócić do domu i się przebrać. Przeszłam przez dziedziniec, gdzie niektóre nimfy spacerowały wymieniając się plotkami.

Wspięłam się po schodach, aby po chwili znaleźć się w sali tronowej, która była pusta. Jeden ze strażników ukłonił mi się i poprowadził do innego pomieszczenia. W między czasie dołączył do nas Kaelas, który leżał na zimnej posadzce w holu.

Weszłam do pokoju, który mógł służyć naradom. Miał kształt półkola, a ściany obłożone były książkami. Przez okna, sięgające od podłogi aż do sufitu, widać było rozległe tereny ogrodu i daleko w tle zarys gór. Na środku stał wielki stół, na którym wyryto mapę dworu i okolic. Ktokolwiek to zrobił, wykonał arcydzieło.

Dygnęłam przed królewską parą, którzy teraz wyglądali jak zwykłe małżeństwo. Cynthiana miała założoną błękitną suknię z cienkiego materiału. Stała przy mniejszym ze stolików i układała kwiaty w wazonie. Roman rozsiadł się na krześle drapiąc za uchem pumę śnieżną.

Kaelas wyminął mnie i ruszył dumnie w stronę drugiego kota. Zmarszczyłam brwi patrząc jak się popisuje. Druga puma straciła zainteresowanie swoim panem i patrzyła na mojego chłopca przekrzywiając pysk na bok.

- Oni mnie wykończą - westchnął Roman patrząc jak koty zaczynają biegać po całym pomieszczeniu próbując się złapać.

- Daj spokój, to słodkie - zachichotała Cynthiana podchodząc do drzwi i otwierając je. Miała dobre wyczucie czasu, bo już po chwili dwa wielkie koty wypadły na korytarz. Prawdopodobnie takie sytuacje często miały miejsce.

- Usiądź, Katharino - poleciła królowa z serdecznym uśmiechem. Roman usiadł w końcu porządnie na krześle i patrzył na mapę wyrytą na stole, ale zdawał się jej nie widzieć.

- Rufin zdał raport z wydarzeń w klubie - król oparł się splatając dłonie. Rękawy koszuli miał podwinięte ukazując tatuaż na jego przedramieniu. Był to napis "Cynthiana Ka...", ale drugiego słowa nie mogłam do końca odczytać, bo znikał pod rękawem. Pewnie wytatuował sobie także drugie imię królowej, Kalipso.

Zesztywniałam momentalnie i obleciał mnie strach. Czy poniosę jakieś konsekwencje tego, że wlazłam do klubu, a potem koleś chciał mnie zabić?

- Rufin twierdzi, że weszłaś do klubu podając się za sukuba - Roman był wyraźnie rozbawiony i nie wierzył w tę teorię.

Spojrzałam na Cynthianę, która zdawała się patrzyć na mnie z... troską? Czy uważa, że jestem jakaś psychicznie chora? Zamkną mnie w jakimś wariatkowie mając zamiar przeprowadzać na mnie różne dziwne eksperymenty? Ja chcę do domu!

- Katharino, opowiesz nam jak to się stało? - zapytała królowa, a ja chciałam uciec stąd jak najszybciej. Zaraz stwierdzą, że oszalałam i na prawdę wyślą mnie w paskudne miejsce jak powiem im prawdę.

- Przebrałam się za sukubicę i założyłam perukę, aby mnie nikt nie rozpoznał - powiedziałam po dłuższej chwili wiedząc, że nie mogę skłamać, bo w jakiś dziwny sposób oni zawsze wiedzieli, kiedy ktoś kłamał.

- Tak, mamy zdjęcia z kamer - usta Romana rozciągnęły się w głupim uśmieszku, a Cynthiana palnęła go w tył głowy, zachowując się zupełnie jak nie królowa.

Chciałam zniknąć. Boże, jaki wstyd. Król wszystkich nieśmiertelnych komentuje mój strój sukubicy. Gorzej ten dzień już skończyć się nie może.

- Ale przebranie nie załatwiło wszystkiego. Co zrobiłaś z aurą? - bądź przeklęta królowo całego świata! Czemu musisz zauważać te rzeczy, które ja chciałabym, aby pozostały niewidoczne?

Nie miałam wyboru. Musiałam powiedzieć. Żegnaj świecie, witaj psychiatryku.

- Mogę zmieniać aurę - powiedziałam szybko na wydechu.

Zapadła cisza, od której, aż mi świszczało w uszach. No powiedzcie to już! Jestem dziwna, tak wiem. Jestem popieprzona, tak to też wiem.

- A nie mówiłam? - królowa spojrzała na swojego męża z wyższością. Czy oni się założyli?

- To niesprawiedliwe, lepiej znasz swoją rasę niż ja - burknął Roman, a ja otworzyłam buzię ze zdziwienia. Oni na prawdę założyli się o to kto ma rację, a teraz zachowywali się jak dwójka nastolatków.

- Udowodnij - powiedział do mnie wampir nie mogąc pogodzić się ze swoją przegraną.

Przełknęłam ślinę zaczynając powoli panikować. A co jak mi się nie uda? Powiedzą, że jestem kłamczuchą? Zdecydowanie za dużo myślę.

Chciałam oczyścić umysł, ale zbyt wiele nie chcianych obrazów przelatywało mi przed oczami. Byłam zaskoczona jak łatwo było mi przyjąć aurę sukubicy, którą wytworzyłam na potrzeby tamtej misji.

Zerknęłam na Cynthianę, która gdyby mogła to by skakała z radości. Roman miał zadumany wyraz twarzy.

- Będzie idealna - zaćwierkotała królowa.

Idealna do czego? Do prania mózgu? Dziękuję, postoję.

- Masz rację - niechętnie przyznał wampir wstając i podchodząc do okna. - Czyń honory, kochana - powiedział, a królowa przewróciła oczami, po czym z wielkim uśmiechem zwróciła się do mnie.

- Gdy już wrócisz do Ameryki zostaniesz wysłanniczką dworu. Będziesz rozstrzygać te większe spory jasnych i ciemnych, nadzorować czy każda rasa jest traktowana tak samo oraz nie obraziłabym się, gdybyś zrobiła coś dla kobiet - w tym momencie Cynthiana posłała mężu mordercze spojrzenie.

Ale rozumiałam o co jej chodziło. Na każdym kontynencie władzę dzierżyli mężczyźni, więc sprawy nieśmiertelnych kobiet bagatelizowano. Bo nie było dla nich wystarczająco ważne, że musiały rodzić w ludzkich szpitalach, jeśli nie było ich stać na położoną, a potem tłumaczyć dlaczego dziecko ma skrzydła, albo świeci się jak psu jajca.

Myliłam się. Ten dzień skończył się o wiele gorzej.

Przytłoczona wychodziłam z gabinetu, kiedy mi się coś przypomniało.

- Czy Belladona może pojechać ze mną?

__________________________________________________________

 

Rozdział wcześniej, bo jutro jadę do Sztokholmu i nie będę miała czasu dodać. Nie wiem jak wam, ale mi rozdział bardzo się podoba :D W której drużynie jesteście? Team Rufin, Team Rafael czy Team Sebastian? :D

 Po prawej macie zdjęcie jak mniej więcej wyobrażam sobie Rufina. Ciasteczko! Jeżeli zburzyłam wasze wyobrażenie Rufina to przepraszam! ;<